En nefret ettiğim şeyler birisi; belirsizlik. Hani birisinin seni sevdiğini anlayamazsınız ya. Daha doğrusu, sevdiğini bilirsiniz, bunu açık açık söyler fakat hangi anlamda söylediğini kestiremezsiniz ya. Ne boktan bir durumdur o. Serçe parmağınızı kapıya vurmaktan bile daha boktandır.
Aynı okuldayız tamam mı. Her gün, 7/24 konuşuyoruz. Her türlü konuşuyoruz. Skype'tan kamera açıyoruz, telefonla arıyor, facebooktan mesajlaşıyoruz. Aklına gelebilecek her türlü şekilde konuşuyoruz, mektup hariç. Gece uyuyakalana kadar konuşuyoruz. Sabahları da "Günaydın meleğim" diye mesaj atıyor. Al işte, ben bu çocuğu sevmeyeyim de ne yapayım. Ortak bir arkadaşımız var bizim, bu kişi de benim gerçekten çok yakın arkadaşım. İşte sordum ben bu çocukla ilgili bir şeyler. Kızlarla yapış yapış olmayı seviyor, çıkma teklifi bekleme dedi bana. Abi. Amına koyayım onun o zaman tamam mı? Ya bana o kadar özel davranıyor ki. Dün gece bir mesaj atmış, heralde başkası olsa tamam aşık bana dersin. Ama bu çocukta diyemiyorum. Allah kahretsin ki diyemiyorum. Fazla kaptırmayayım kendimi diyorum, ama olmuyor abi. Mesaj atmıyor işte siklenmiyorsun diyorum bazen kendi kendime triplere girip, bir bakıyorum 2 dakika sonra "Herşeyim nasılsın" diyor. Lan ben tam kendimi sakinleştirmişim, sen gelip bana herşeyim diyorsun. Ya ben harbi seviyorum bu çocuğu. Ama o anlamda seviyor mu beyfendi, bilemiyorum! Ya abi, insan arkadaşı olarak gördüğü bir kıza "....ben senin kocacığın, sen de benim karıcığım minik eşim olursun" der mi ciddi bir şekilde. Bu diyor. Yavşaklık kanında vardır belki demek istiyorum ama yok abi dünyanın en yavşak insanı bile günün birinde soğuk davranır bu kıza. Bu davranmıyor. Olayın içinde bunun eski sevgilisi de var gerçi. O kız da bizim okulda. Sanırım geçen hafta o kızla ilgili bir şey sormuştum, hemen konuyu değiştirip seni seviyorum dedi. İşte sonra Minu neden belirsizlik içinde kalıyor. Tek bildiğim şey ikimizin de sürekli sarılmak istediği. Ama hangi anlamda işte onu bilmiyorum....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder